Лісты з фронту

Ліст з фронту Янісона Генадзя Андрэевіча да сваёй маці Янісон Ефрасінні Рыгораўны. Адрасаваны ў г. Златавуст Чалябінскай вобласці.

Аўтар ліста звяртаецца да маці, якой шле сардэчнае прывітанне з фронту і жадае ўсяго найлепшага. Піша, што жывы і здаровы, жыве добра, кормяць выдатна, даюць па сто грам да абеду.
Паведамляе, што ўчора (заўвага рэд. 1943/07/25) паслаў ёй пераводам 100 рублёў, ад брата Жорыка атрымаў ліст, на які ўжо адказаў.

Генадзь Андрэевіч піша таксама, што яго ўзнагародзілі медалём “За адвагу”. Звяртаецца да маці, каб напісала, як жыве, як у яе справы.

Ліст з фронту Хіліманюка Рыгора Гаўрылавіча да бацькі Хіліманюка Гаўрылы Васільевіча і родных. Адрасаваны ў Беластоцкую вобласць Бельскі раён в. Мора (цяпер у гміне Чыжы Гайнаўскага павета Падляскага ваяводства). Каляндарны паштовы штэмпель аб атрыманні адсутнічае, таму, хутчэй за ўсё, гэты ліст да адрасата не дайшоў.

Ліст на фронт чырвонаармейцу Алесю Юрэнка ад камсамолкі Таццяны Журавель. Адпраўлены на адрас: Палявая пошта № 47784-а.
Таццяна Журавель ад імя ўсіх камсамольцаў с. Бубнава (цяпер сяло Бубнаўская Слабодка Залатаношскага раёна Чаркаскай вобласці) дзякуе за ліст-адказ ад земляка Алеся Юрэнкі, цікавіцца яго артыкуламі пра франтавікоў апублікаванымі ў газетах, пытае пра воінскае званне і з якіх мясцін Палтаўшчыны ён паходзіць, жадае яму вярнуцца з вайны цэлым і здаровым.

Ліст з фронту Карпюка Аляксея Нічыпаравіча да сваіх бацькоў. Аўтар паведамляе блізкім, што ён жывы, здаровы, вяртаецца ў сваю вайсковую часць пасля ранення, надвор’е цёплае, распускаецца бэз. А.Н.Карпюк піша пра тое, што ўсе салдаты чакаюць апошняга ўдару па фашыстах і хуткай перамогі, каб вярнуцца дадому. Аляксей Нічыпаравіч просіць бацькоў, каб пісалі часцей і паведамлялі пра сваё здароўе.

Ліст з фронту Семянякі Івана Іванавіча да сваёй жонкі Надзеі Восіпаўны. Адрасаваны ў в. Вялікія Азяраны Галынкаўскага сельскага савета Вялікабераставіцкага раёна Гродзенскай вобласці (цяпер у Беластоцкім ваяводстве Рэспублікі Польшча). Аўтар ліста звяртаецца да сваіх дзетак і жонкі, піша, што жыў і здароў, чаго і ім жадае, едзе ў цягніку ўжо дзясятыя суткі на Беласток, будуць ехаць на Бераставіцу, таму хацеў даць жонцы тэлеграму, каб прыехала на станцыю, але не ведаў дакладна, ці будзе цягнік праязджаць праз Бераставіцу. Перадае паклон усім родным і знаёмым, звяртаецца да сваіх дзетак, піша, як паглядзіць на фотакартку, то плача. Піша да жонкі, што вызвалілі Варшаву, ужо блізка каля Кёнігсберга.

Ліст Белікавай Ганны Васільеўны да начальніка ваеннага шпіталя ў г. Ульянаўск з просьбай паведаміць пра яе мужа – чырвонаармейца Белікава Паўла Сямёнавіча, які лячыўся ў шпіталі, у сувязі з тым, што яе лісты вяртаюцца назад.
Белікаў Павел Сямёнавіч нарадзіўся ў 1905 г. у с. Пятроўскае Саракташскага раёна Чкалаўскай (Арэнбургскай) вобл. Рускі. У РСЧА з ліпеня 1941 г. Прызваны Саракташскім РВК Чкалаўскай вобл. На фронце з 19.11.1942 г. Чырвонаармеец, радавы, тэлефаніст артылерыйскага дывізіёна 9 гвардзейскай механізаванай брыгады. Быў паранены. Апошняе месца службы: п/п 28368. З 6 кастрычніка1944 г. лічыцца прапаўшым без вестак.