З 20 лютага 2016 г. у Музеі Максіма Багдановіча дзейнічае выстаўка “Сонца ранак падарыла” (Да Міжнароднага дня роднай мовы). На выстаўцы экспануюцца выданні для дзяцей на беларускай мове, дзіцячыя дэкаратыўныя вырабы.

Беларуская дзіцячая літаратура бярэ свой пачатак з даўніх часоў ад дзіцячага фальклору (казкі, калыханкі, загадкі, дзіцячыя песні, гульні і г. д.). Станаўленне дзіцячай літаратуры, як жанру, адносіцца да XVI ст., часу ўзнікнення беларускага кнігадрукавання, і звязана з дзейнасцю Ф.Скарыны, С.Буднага, Л. і С.Зізаніяў, С.Полацкага і інш. У ХІХ ст. творы для дзяцей пісалі Ф.Багушэвіч, А.Гурыновіч, Я.Лучына. Яны заклалі асновы гуманістычнай дзіцячай літаратуры, звязанай з традыцыямі фальклору.

Пачатак XX ст. адзначыўся беларускім культурна-нацыянальным адраджэннем, пачалі адкрывацца школы, быў легалізаваны беларускі друк. Выходзіць першая кніга для навучання дзяцей на роднай мове “Беларускі лемантар” (1906). Значную ролю ў выхаванні юнага пакалення любові да роднага слова адыгралі “Першае чытанне для дзетак беларусаў” Цёткі, “Другое чытанне для дзетак беларусаў” Я.Коласа.

У скарбніцу дзіцячай літаратуры ўвайшлі вершаваная казка Я.Коласа “Рак-вусач” з багатым ідэйным зместам, а таксама верш Я.Купалы “Алеся”, прысвечаны моладзі. У казцы “Мушка-зелянушка і Камарык – насаты тварык” М.Багдановіч, звярнуўшыся да фальклорных матываў, далучыў дзяцей да асноў маралі.

Паэзія для дзяцей вылучаецца дасціпным гумарам, адчуваннем спецыфікі ўзросту ў кнігах “Ластаўка” Л.Геніюш, “Калі спрачаюцца маланкі” У.Мазго.

Жанравай разнастайнасцю вылучаецца паэзія Р.Барадуліна, які віртуозна карыстаўся гукапісам, гуляў словам, ды каламбурыў (“Індыкала-кудыкала” і інш.).

Вершы гродзенскага паэта В.Кудлачова выхоўваюць у дзяцей пачуццё любові да людзей, да добрых спраў, да прыроды (“Сонца ранак падарыла”, “Намалюю горад Гродна”).

Дзіцячая літаратура далучае юных чытачоў да агульначалавечых каштоўнасцей, паглыбляе сувязі з нацыянальнымі каранямі, раскрывае спецыфіку маральна-этычных праблем і адносінаў у грамадстве.